فرید

علت فضیلت ذکر خداوند که آیات بیشماری به آن اشاره کرده است روشن می گردد، زیرا ذکر الهی دو سویه است و اگر کسی او را یاد کند او نیز از انسان یاد می کند و حقیقت وجودش را برای او آشکار می نماید لذا فرموده است:

                     «فاذکرونی اذکرکم»1

                     مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم.

و رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود: هنگامی که حضرت موسی(علیه السلام) با پروردگارش مناجات می کرد، عرض کرد: پروردگارا ، آیا از من دور هستی تا با صدا تو را بخوانم یا نزدیکی که با تو مناجات کنم؟ خداوند جل جلاله وحی کرد:

                   « انا جلیس من ذکرنی»2

                  من همنشین کسی هستم که مرا یاد کند.

حکمت این بیان از آیه دیگر به دست می آید که خداوند به حضرت موسی(علیه السلام) خطاب می فرماید:

             «اقم الصلاة لذکری»3

            نماز را به جهت یاد من بپادار.

چون نماز خودش ذکر است که از فحشا و منکر نهی می کند و مراتب دیگر ذکر را نیز تولید می کند و در اوقات دیگر که انسان از منکرات دوری می کند مشغول ذکر است و این نتیجه اقامه نماز است که با انجام آن انسان از تعدادی از منکرات به دور است.زیرا هنگام انجام طاعات و دوری از منکرات انسان مشمول یاد خداوند شده است و در این هنگام قلب در جهت صلاح و شفای از امراض مخصوص به خود اوج گرفته است که حضرت علی(علیه السلام) می فرماید:

                                «اصل صلاح القلب اشتغاله بذکر الله، ذکر الله شفاء القلوب»4

                                اصل صلاح قلب مشغول بودن آن به یاد خداوند است، یاد خداوند، شفای دلهاست.

————————————————————————

1-سوره بقره، آیه 152

2-بحارالانوار، ج 90

3-سوره طه، آیه 14

4-فهرست موضوعی غررالحکم، باب الذکر.

مشاهده شده در کتاب جلوه های لاهوتی شرح زیارت جامعه کبیره، اثرمحمد باقر تحریری، ص 345