فرید

شاکی شکایت خود را به خلیفه مقتدر وقت، عمر بن الخطاب،تسلیم کرد. طرفین دعوا باید حاضر شوند و دعوا طرح شود. کسی که از او شکایت شده بود امیرالمومنین علی بن ابی طالب (علیه السلام) بود. عمر هر دو طرف را خواست و خودش در مسند قضا نشست. طبق دستور اسلامی، دو طرف دعوا باید پهلوی یکدیگر بنشینند و اصل«تساوی در مقابل دادگاه» محفوظ بماند. خلیفه مدعی را به نام خواند، و امر کرد در نقطه معینی روبروی قاضی بایستد. بعد رو کرد به علی و گفت:«یا اباالحسن! پهلوی مدعی خودت قرار بگیر.» به شنیدن این جمله، چهره علی درهم و آثار ناراحتی در قیافه اش پیدا شد. خلیفه گفت:«یا علی! میل نداری پهلوی طرف مخاصمه خویش بایستی؟»

علی:« ناراحتی من از این نبود که باید پهلوی طرف دعوای خود بایستم، بر عکس، ناراحتی من از این بود که تو کاملا عدالت را مراعات نکردی، زیرا مرا با احترام نام بردی و به کنیه خطاب کردی و گفتی«یا اباالحسن»، اما طرف مرا به همان نام عادی خواندی. علت تاثر و ناراحتی من این بود»

مشاهده شده در داستان راستان شهید مطهری،ص117

یکی از گناهان راضی بودن به معصیت است.معصیت را کس دیگر کرده و بسا هست که در قرنها پیش واقع شده ولی امروز وقتی انسان فکر می کند، راضی است به آن و خوشحال است که چنین جریانی واقع شده. نقطه مقابلش ناراضی بودن از معصیت است و راضی بودن و علاقه مند بودن به یک جریان طاعت و خوبی.

در نهج البلاغه است: امیر المومنین از صفین بر می گشت. شخصی خدمت ایشان عرض کرد: دوست داشتم برادرم فلان کس در اینجا با ما می بود تا در اجر این جهاد با ما شریک می شد. فرمود: اهوی اخیک معنا؛ آیا دلش با ما بود، میلش با ما بود یا نه؟ دلش می خواست که با ما باشد؟ گفت: بله، می خواست با ما باشد ولی موفق نشدو فرمود: پس با ما بوده؛ چون می خواسته که با ما باشد با ما بوده است. بعد فرمود: و بلکه با ما هستند و بوده اند کسانی که در اصلاب آباء و ارحام امهات هستند. نه فقط برادر تو، رفیق تو با ما بوده، بلکه افرادی که هنوز در صلبهای پدران و در شکمهای مادرانند، آیندگان هم با ما بودند، آیندگانی که فکرشان با ما خواهد بود و وقتی که می آیند آرزو دارند که ای کاش با ما بودند.

اگر سخن کسی که می گوید:«یا لیتنی کنت معک فافوز فوزا عظیما»1 یک حقیقت باشد و نه یک لفظ، یک واقعیت باشد که یک کسی آنچنان میل و آرزویی داشته باشد که اگر می بود واقعا شرکت می کرد، نه این که فقط بخواهد تلفظ کند، او مثل کسی است که در آنجا بوده. عملا توفیق پیدا نکرده، ولی از طرف او که ابائی نبوده.

نقطه مقابلش عینا رضایت به یک جریان سوء است. اگر کسی(در زمان جنگ صفین) میل و آرزو و فکرش این بود که ای کاش من هم در نقطه مقابل علی بن ابی طالب می بودم و با معاویه همراهی می کردم، باز مثل این است که با آنها بوده.

رضایت داشتن به کار خوب،خوب است و رضایت داشتن به کار بد بد است و شرکت در آن کار بد است.

————————–

1.بحارالانوار،ج98،ص184

مشاهده شده در گفتارهایی در اخلاق اسلامی،اثر شهید مطهری،ص75

جز خم ابروی دلبر هیچ محرابی ندارم

جز غم هجران رویش من تب و تابی ندارم

گفتم اندر خواب بینم چهره چون آفتابش

حسرت این خواب در دل ماند چون خوابی ندارم

سر نهم بر خاک کویش، جان دهم دریا درویش

سر چه باشد، جان چه باشد چیز نایابی ندارم

آنان پارسایان شبند که تا بامدادان به ذکر و راز و نیاز و بر قیام و قعودند. آتش عشق به معشوق و معرفت به ذات باری تعالی، خواب را از دیدگان آنان ربوده است. مردانی که شب هنگام زمزمه ی تلاوت قرآن و ذکر مناجات شان، همچون صدای زنبوران عسل در هم بپیچد و هیبت الهی، آنان را به قیام وا دارد و بامدادان سوار بر مرکب ها شوند؛ آنان راهبان شبند و شیران روز.

این همه،حاصل ایمان نهفته در قلب آنان است و هر چه درجه ی ایمان آنها بالاتر رود، این گونه اعمال نیز در زندگی شان فزونی خواهد یافت و هیچ مانعی بر سر راه آنان نخواهد ماند. جهاد و کوشش، نه تنها آنها را از عبادت و راز و نیاز به درگاه الهی باز نمی دارد، بلکه سبب می شود تا حلاوت ایمان را بیشتر بچشند و همه ی کارها و رفتارهای خود را جلوه الهی دهند که چه رنگی بهتر از رنگ الهی!

مشاهده شده درمجله شمیم یاس،ش148،ص13

دلم گرفته…

دلم گرفته از این همه نامردمی ها؛ دلم هوای آفتابی می خواهد.خورشید می خواهد.

همه جا هوا ابری است.به هر طرف که رو می کنی ظلم و بیداد و ستم می بینی.

دلم گرفته از این همه بی عدالتی، دلم خورشید می خواهد…

خورشید می خواهد تا این همه سردی و سختی را آب کند؛ تا این همه یخ زدگی را آب کند.

تا گرمایی ببخشد به وجودمان؛ گرمایی زندگی بخش به زمین ببخشد.

گرمایی که این همه تاریکی را آب کرده و روشنایی بیاورد.

گرمایی که وجود زمین را گرم کند. همه ی عالم را گرم کند.

گرمایی که به روی این همه سنگ خاک بپاشد و زندگی بخشد به سنگ هایی که جهان را پر کرده اند.

گرمایی که جان بخشد به وجود بی جان زمین، زمین پر از سردی شده، پر از کینه و دشمنی و عداوت.

دلم زمینی دیگر می خواهد. زمینی که خداوند خلق نمود و آدم را، آدم را در آن ساکن کرد.

اکنون نه از آن زمین چیزی باقی مانده و نه از آدمش!

خداوندا! گرما بخش وجود زمین را از تو خواهانیم.

بارالها! خورشیدی که پشت ابرهای تیره و تار جاهلیت و خود خواهی و خودپرستی ما آدم ها ناپدید شده را از تو می می خواهیم.

بار پروردگارا! خورشیدی که می تواند همه ی یخ زدگی ها را از روی زمین بزداید و شکوفه های مهر و امید را به جای آنان جایگزین کند را از تو می خواهیم.

معبودا! برسان ناجی و خورشید گرم کننده و جان بخش جهان را.

بارالها!

ما بندگان توایم!

بر ما ببخش باقی مانده ی غیبت عزیزت را

و جهان را منور کن به نور وجودش.

تویی منان و تویی دیان و تویی احسان.

پس به ما بندگان ناچیزت عنایتی کن

و بر ما منت گذار و زمین وجودمان را با تابش نور خورشید وحی ات روشن و گرم گردان !

آمین!

مشاهدهشده در هفته نامه افق حوزه،ش186

سکوت باعث عملکرد بهتر مردان در مسایل مختلف شده و نباید آن را دلیلی بر بی اعتنایی آنان دانست. فرید منادی، روان شناس و مشاور، در گفت و گو با باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار داشت: بیشتر خانم ها از کم حرفی همسر خود گله مند و ابراز نارضایتی دارند؛ ولی باید در نظر داشت که این رفتار تا حدی در میان مردان طبیعی بوده و نباید آن را دلیلی بر بی اعتنایی و یا بی محبتی آنان نسبت به خود دانست.

وی تصریح کرد: گاهی خانم ها در زمان گفتن حرف هایی به همسر خود گر چه مهم هم باشد، با سکوت و تردید همسرشان در پاسخ دادن مواجه شده و این رفتار را بی توجهی نسبت به خود می دانند؛ ولی حقیقت این است که بعضی اوقات مردان هم نیاز به سکوت خواهند داشت.

این روان شناس در ادامه افزود: مردان گاهی احتیاج دارند که روی برخی مسایل در سکوت و تنهایی بیشتر تامل کنند.

وی در پایان گفت: تفکر درونی در مردان باعث شده تا به نتیجه ی بهتری دست یابند و خانم ها باید اجازه این کار را به همسر خود دهند. همچنین مردان نیاز دارند که گاهی با خود خلوت کنند تا به برخی مسایل بهتر بیندیشند و سکوت برای آنان لازم است.

مشاهده شده در روزنامه افق خانواده