خوش اخلاقی و مولفه های آن
نقش خوش اخلاقی
خوش اخلاقی از مفاهیمی است که در حوزه تعامل بین فردی معنا می یابد، اما اخلاق نیک مربوط به تعامل اجتماعی نیست. به عنوان نمونه تقوا، حیا، عفاف و مانند آن را می توان جزء اخلاق حسنه دانست، اما جزء خوش اخلاقی که مربوط به روابط اجتماعی است، قرار نمی گیرد.به هر حال، آنچه مهم است اینکه خوش اخلاقی نقشی مهم در پایداری خانواده و رضامندی دارد. با خوش اخلاقی، زندگی پاک و با صفا می شود.
از نیازهای مهم در روابط با دیگران، باز بودن فضای تعامل است. همان گونه که تنگ بودن مکانی، موجب افزایش برخوردهای فیزیکی افراد با یکدیگر می شود، تنگ بودن فضای اخلاقی نیز موجب بروز تنش روحی همسران با یکدیگر می گردد. حسن خلق، عامل مهمی در توسعه فضای تعامل زناشویی می گردد.با وجود خوش اخلاقی، فضای باز و گسترده ای را برای همسران به وجود می آورد که هر کدام می توانند بدون تنگنا، با راحتی به زندگی در کنار دیگری ادامه دهند. این ویژگی به ویژه برای مردان اهمیت زیاد دارد.از عوامل توسعه ارتباطی، مال است. بذل مال می تواند موجب توسعه زندگی گردد و همین امر می تواند ارتباط فرح بخشی را به وجود آورد. اما در جایی که امکان مالی وجود ندارد، خوش اخلاقی می تواند عامل مهمی در توسعه فضای تعامل باشد.
رسول خدا(ص) به زیبایی در این باره می فرماید:
« انکم لن تسعوا الناس باموالکم، فسعوهم باخلاقکم»
بی تردید شما نمی توانید با مال خود به مردم گشایش دهید، پس با اخلاق خود به آنان گشایش دهید.
به همین جهت، حسن خلق یکی از اموری است که مردان در تعامل با همسر خود از آن بی نیاز نیستند و فراوان به مردان توصیه شده که در تعامل با همسر خود خوش اخلاق باشند.
رسول خدا(ص) در سفارش شان به امیرمومنان (ع) می فرماید:
« ای علی! با خانواده و همسایگانت و کسانی که با آنان معاشرت و همنشینی داری، خوش اخلاق باش تا نزد خداوند، در درجات بلند، نوشته شوی.»
امام سجاد(ع) خوش اخلاقی با خانواده را یکی از چهار چیزی بر می شمرند که هر که آنها را داشته باشد ایمانش کامل است و گناهش بخشوده می شود و پروردگارش را در حالی که از او راضی است، ملاقات می کند.
مشاهده شده در کتاب کانون مهر ورزی،ج1،اثر عباس پسندیده، ص131-133