حجاب و عفاف، ناموس و قانون خداوند
انسان مجموعه ای از نیازها، آرزوها و اهداف است و برای رسیدن به آرزوها و اهداف و بر آوردن نیازهای خود باید از مجرای صحیح هر مسیری حرکت کند و از آنجا که نیروهای شیطانی از درون و بیرون تحت عنوان وسوسه او را تهدید می کنند باید برای نیازها، آرزوها و اهداف خود تعریف های صحیحی داشته باشد و برای شناخت خویشتن خویش باید از منبع وحی و الهام بهره گیرد نه وسوسه های شیطانی.
در مجموع برای تعبیر « حجاب و عفاف ناموس خداوند است » می توان نکات زیر را مورد توجه قرار داد:
الف) ناموس الهی حرمت دارد و مقدس است.
ب) هر ناموسی حفظ کردنی است و ناموس الهی را باید با آگاهی و دقت بیشتر حفظ نمود.
ج) ناموس و قانون الهی را باید از منبع و سرچشمه اصلی و اصیل آن برگرفت و از بدل ها و شبهه ها پرهیز نمود.
د) افزون بر حفظ ناموس الهی باید در تبیین، ترویج و تعمیق این حقیقت در جامعه کوشید و اینجاست که « امر به معروف و نهی از منکر » رخ می نماید .
ه) حفظ ناموس به معنای توجه به حدود و حریم و استفاده از آن در جایگاه اصلی خود است. زینت ها، زیبایی ها، جاذبه های طبیعی که عطای الهی می باشد، نعمت های گران سنگ خداوند به بندگانش به ویژه زنان است و به کار بردن این نعمت ها در محل خود( یعنی«شکر» و «عدل» و حفظ نعمت که همان حفظ ناموس است) در درجه اول وظیفه زنان می باشد تا با حفظ خود از دیده و نگاه نامحرم به تکلیف عمل کنند و در درجه دوم به مردان مربوط می شود تا با غیرت - این پاسبان درونی - از هجوم نگاه های زهرآگین و شیطانی بیماران جامعه ممانعت کنند. لازم به ذکر است که وجود زن تماما ناموس مرد است و حجاب و عفاف ناموس الهی است.
مشاهده شده در کتاب عطر عفاف، اثرناهید طیبی، ص132