فرید

صبر در بینش قرآنی به عنوان یکی از برترین فضایل انسانی شمرده و دارندگانش به بزرگی ستوده و تکریم شده اند. سرچشمه همه کمالات صبر است و قرآن کریم، همه خیرات دنیا و آخرت را، رسیدن به بهشت و رهایی از دوزخ، و نیل به هر سعادت و تکاملی را که فرد و جامعه انسانی در اندیشه آن باشد را در گرو صبر دانسته؛ اگر صبر نباشد، نه دین پایدار می ماند و نه دنیا برقرار؛ در عالم دنیا کوشش ها به ثمر نمی نشیند مگر به واسطه صبر.

تمام فضایل اخلاقی و کمالات روحی انسان در پرتو صبر حاصل می گردد. عالی ترین تجلی ایمان در صبر است، و بنده در هیچ حالی از صبر بی نیاز نیست. زیرا آنچه را در دنیا می بیند یا موافق طبع اوست یا مخالف میلش و در هر حال صبر لازم است. انسان به سبب قدرت نفس و ثبات در عقیده ناگواری های مسیر را بر طبع خودش گوارا می کند، و با کمال میل و رغبت در کسب فضایل اخلاقی و انجام کارهای پسندیده می کوشد، و از اینرو صبر در برابر رنج های مقصد، اساس نیل و رسیدن به همه فضایل و مراتب عالیه الهی است، به طوری که هرگز سعادت بدون صبر و تحمل رنج میسر نخواهد شد.

از حضرت امیر(علیه السلام) روایت شده که فرمود:

«الصبر من الایمان بمنزلة الراس من الجسد و لا ایمان لمن لا صبر له»

صبر نسبت به خصلت های دیگر مؤمن، همچون سر است نسبت به تن او؛ کسی که صبر ندارد در حقیقت به هیچ فضیلتی و کمالی دست نخواهد یافت.

در نظام حاکم بر جهان هستی نیز همه چیز بر صبر و تدریج استوار است. باغبان صبر می کند تا دانه شکوفا شود و به ثمر برسد، جنین باید در مدت معینی در رحم مادر تکامل یابد تا متولد شود و اگر خدای سبحان می خواست، می توانست در آن واحد دانه را شکوفا کرده یا جنین را دفعة کامل ساخته و متولد سازد، ولی نظام خلقت بر پایه صبر بنا شده است.

مشاهده شده در کتاب چهره های محبوب و منفور در قرآن کریم،اثر استاد حسین انصاریان،ص176