فرید

آفات غنا زیاد است اما آفات فقر -فقر یک خطر بیشتر ندارد و آن هم علاجش سهل است بی صبری تنها خطر فقر است آدم فقیر اگر صبر نکرد و راضی نبود در خطر است اگر شکایت حالش را به این و آن کرد اگر اعتراض به قضا و قدر الهی کرد کم کم ایمانش از بین می رود خسر الدنیا و الاخرة می گردد و گرنه صبر کند و به خواست خدای خود راضی باشد فقر نعمت است.

اما آنچه دارالسنه وافواه است که آدم پولدار مکه می رود خیرات می کند زیارت می کند درست است اما بدانید که یک درهم که فقیر در راه خدا بدهد بهتر از صد هزار درهم غنی است فقیر با یک درهم هم دادن عشر مالش را مثلا داده اما غنی با صد هزار درهم یک صدم مالش را هم نداده است و بر فرض که داده باشد آن وقت برابر است.بلکه خطر انفاق فقیر کمتر است همین یک تومان را که می دهد با خجالت و دلشکستگی می دهد اما صد هزار تومان غنی بیشتر با عجب یا ریا یا منت همراه است که هر کدام برای ضایع کردن انفاقش کافیست. اما علاج بی صبری نسبت به فقیر در کلمات طیب روحانی و حقیقی حضرت جعفر بن محمد الصادق(ع) در کتاب اصول کافی است که حضرت می فرماید درد فقیر بی صبری است و دوای آن را حضرت چنین شرح می دهد مضمون روایت آن که بپرهیز از این که نگاهی کنی به آن که بالاتر از توست بلکه نگاه به زیردستت نما یعنی کسی که روزی ده تومان دارد که روزی 5 تومان بیشتر ندارد .کسی که خانه ملکی  نداری نگاه نکن به آن که پارک ندارد بلکه نگاه کن به کسی که اجاره ی خانه اجاره ای را هم ندارد بدهد و هکذا.

آن وقت حضرت می فرماید نخوانده ای آیه شریفه(و لا تمدن عینیک الی ما متعنا به ازواجا منهم زهره الحیوة الدنیا لنفتنهم فیه و رزق ربک خیر و ابقی) یعنی چشم مینداز البته به سوی آنچه را که داده ایم به ابناء دنیا «از مال و جاه و شهرت»برای فتنه و امتحان.

مشاهده شده در کتاب معراج،اثر شهید آیت الله دستغیب،ص195-196