معنا و حقیقت امین خداوند بودن
فقط امین به کسی گفته می شود که مورد اطمینان بوده و مصون از خیانت باشد و چون لفظ امین الله بدون قید و شرط،همراه با لفظ«فی ارضه» آمده و لازمه ی زمینی بودن،قرار گرفتن در تضادها و تمایلات مختلف و هواهای نفسانی و شیطانی است،اثبات این صفت برای کسی،نشانه ی آن است که صاحب آن، دارای مرتبه ی اعلای ایمان و یقین و اطمینان نفس است و از دستبرد هوای نفس و شیطان محفوظ بوده و از هر جهت،هم از جنبه ی علم و دریافت حقایق از مبدا متعال و هم از جهت عمل و صفات،مورد وثوق خدای متعال می باشد.
خداوند متعال درباره ی مومنانی که از آلودگی های اعتقادی،اخلاقی و عملی پاک شده اندمی فرماید:
«الذین ءامنوا و لم یلبسوا ایمانهم بظلم اولئک لهم الامن و هم مهتدون»1
کسانی که ایمان آورده و ایمان خود را به شرک نیالوده اند،آنان راست،ایمنی و ایشان راه یافتگانند.
قرآن کریم صفت امین را در چند مورد،درباره ی رسولان الهی مطرح می نماید.بدون شک رسولان الهی،از مصادیق روشن مخلصین می باشند که شیطان به آن ها دسترسی نداشته و نمی تواند آن ها را اغوا کند.قرآن از قول شیطان نقل می کند:
«فبعزتک لاغوینهم اجمعین*الا عبادک منهم المخلصین»2
پس به عزت تو سوگند که همگی را جدا از راه به در می برم،مگر بندگان پاک شده ی تو را.
ائمه(علیهم السلام)نیز طبق برهان عقلی و دلایل نقلی،باید از هر جهت مورد وثوق خداوند بوده و از دستبرد هوای نفس و شیطان مصون باشند تا بتوانند راه پیامبران را ادامه داده و موجب اطمینان مردم گردند.هنگامی که زایر در برابر یکی از ائمه(علیهم السلام)می ایستد،اگر به مقام امنی که دارند توجه داشته باشد و به یکی از معانی سلام به بیشان سلام دهد،ارتباط روحی خود را با حقیقت ایشان بر قرار نموده است.
—————————-
1-سوره ی انعام،آیه 82
2-سوره ص،آیات 82و83
مشاهده در شرح زیارت امین الله اثرمحمود تحریری،ص43
