فرید

گفتگوی عاشقانه با خدا:

معلم شهیده حاجیه خانم رقیه رضایی، در وصیتنامه خود در گفتگوی عاشقانه ای

خطاب به معبود خود می گوید:

  «خداوندا! در آن لحظه که چشم دل ما به غیر تو خواهد بنگرد و از جهت محبت تو انحراف گیرد، کوشش کن تا جز تو کسی را نبیند و جز حلال تو به چشم اندازی دیگر نگاه تماشا نیفکند. ما آن دست و پا را نخواهیم که به معصیت تو بجنبد و آن جان و دل را نپسندیم که جز به عشق جانان زنده باشد و سعادتی عنایت فرما که چشمان ما جز در جستجوی رضای تو روشن نباشد و جز لقا و رضای تو دیگری را نبیند».

میلاد آفتاب

در زمانی که صدایی جز صدای سم اسبان بنی عباس در سرزمین های اسلامی به گوش نمی رسید در سرزمین ایران یعنی قلب تشیع - روستای«کلین» - در خانه ای آکنده از عشق اهل بیت(ع) کودکی متولد شد که تاریخ حیات او با« غیبت صغری» عجین شد.محمد نامی بود که یعقوب بن اسحاق برای فرزند خویش برگزید و اذان و اقامه اولین کلماتی بودند که گوش او را نوازش دادند. اولین کلاس درس او دامان پاک و پر مهر مادری عطوف و عفیف بود. محمد مراحل ابتدایی علوم اسلامی را نزد پدر و دایی بزرگوارش علی بن محمد بن ابراهیم بن ابان که از استادان علم حدیث بود، گذراند. وی پس از گذراندن دوران آغازین تحصیل و آشنایی با منابع رجالی و حدیثی، از کلین مهاجرت کرد و با کوله باری از معرفت و شناخت مکتب اهل بیت(ع) برای شکوفایی خلاقیتهای درونی و سیراب شدن از دریای بی پایان علوم وحی و پیمودن کمالات اخلاقی و انسانی به «ری» وارد شد. اگر چه فاصله 38 کیلومتری کلین تا«ری» برای او که با زادگاه خویش وداع همیشگی کرد مسافتی طولانی بود و غم غربت و دوری از خانواده آزارش می داد، اما برای کسی که برای خدا گام بر می دارد و برای خدا زندگی می کند این همه آسان است.

هجرتی دیگر

گر چه قم مرکز تشیع به شمار می رفت و هر جوینده کلام اهل بیت(ع) را سیراب می کرد اما عطش سیری ناپذیر کلینی او را بر آن داشت تا آن دیار مقدس را به امید یافتن روایات و احادیث ناشنیده ترک کند. او روستاها و شهرهای بی شماری را پشت سر نهاد و هر جا محدثی می یافت از او حدیث فرا می گرفت. کوفه یکی از شهرهایی بود که کلینی به آن قدم نهاد.در آن زمان کوفه یکی از مراکز بزرگ علمی به شمار می رفت و کمتر محدث و یا محققی بود که در سفرهای خود به آن شهر وارد نشده و از محضر عالمان آنجا استفاده ای نکرده باشد.

کوفه در حقیقت جای تبادل نظر و نقطه آغاز در جهان اسلام به شمار می رفت که همه آزادانه در آن به تبلیغ مذهب خود می پرداختند. از این رو هر یک از نویسندگان و محدثان مذاهب گوناگون اسلامی مجلس درس و بحثی برای خود بر پا داشته بودند و به نقل احادیث خویش می پرداختند.«ابن عقده» یکی از کسانی بود که در این شهر سکونت داشت. او از حافظان بزرگ حدیث به شمار می رفت و حافظه قوی او موجب شده بود که آیتی از آیات حافظه در جهان شود.

بسیاری از بزرگان مذاهب از محضر او کسب علم می کردند. او اگر چه از نظر مذهبی«زیدی جارودی» بود اما زهد و پارسایی از او محدثی موثق ساخته بود که همه مذاهب در نقل احادیث به او اعتماد داشتند.کلینی نیز از این مرد بزرگ استفاده کرده، از او روایاتی فرا گرفت.

مقدمه

فاصله«کلین» تا«خمین» یازده قرن بیش نیست اما خدا می داند که در این گذرگاه تاریخ چه تازیانه ها که بر پیکر ابرار نخورد و چه سرها که از ابرار بر دار نرفت؛ تا سنگ بنایی را که کلینی نهاد خمینی به پایان رساند. کلینی و خمینی هر دو سر یک رشته اند با یک خصوصیت و آن اینکه هر دو از خویش هیچ چیزی نگفتند. تا زبان گفت خدا گفت و تا قلم نوشت خدا نوشت.

از زندگی کلینی جز(کافی)چیزی در دست نیست.کافی شناسنامه کلینی است و کلینی را باید در آیینه کافی به تماشا نشست.کافی قله ای است که بدون فتح آن اجتهاد ممکن نیست و اقیانوسی است که بدون عبور از آن فهم معارف دین میسر نیست.ایمان، نور و زهد و پارسایی گردآورنده مهمترین کتاب حدیثی شیعه -ثقةالاسلام کلینی - را به تماشا می نشینیم.سر بر در خانه اش می ساییم و نسل جوان ایران اسلامی و دنیای اسلام را به بهره گیری از حرارت و فروغ آفتاب حدیث فرا می خوانیم.

میلاد آفتاب

در زمانی که صدایی جز صدای سم اسبان بنی عباس در سرزمین های اسلامی به گوش نمی رسید در سرزمین ایران یعنی قلب تشیع -روستای«کلین» - در خانه ای آکنده از عشق اهل بیت(ع)کودکی متولد شد که تاریخ حیات او با «غیبت صغری» عجین شد. محمد نامی بود که یعقوب بن اسحاق برای فرزند خویش بر گزید و اذان و اقامه اولین کلماتی بودند که گوش او را نوازش دادند. اولین کلاس درس او دامان پاک و پر مهر مادری عطوف و عفیف بود. محمد مراحل ابتدائی علوم اسلامی را نزد پدر و دایی بزرگوارش علی بن محمد بن ابراهیم بن ابان که از استادان علم حدیث بود،گذراند. وی پس از گذراندن دوران آغازین تحصیل و آشنایی با منابع رجالی و حدیثی، از کلین مهاجرت کرد و با کوله باری از معرفت و شناخت مکتب اهل بیت(ع)برای شکوفایی خلاقیتهای درونی و سیراب شدن از دریای بی پایان علوم وحی و پیمودن کمالات اخلاقی و انسانی به «ری» وارد شد. اگر چه فاصله 38 کیلو متری کلین تا«ری» برای او که با زادگاه خویش وداع همیشگی کرد مسافتی طولانی بود و غم غربت و دوری از خانواده آزارش می داد، اما برای کسی که برای خدا گام بر می دارد و برای خدا زندگی می کند این همه آسان است.

ادامه دارد

معنای سلام بر امام

سلام به معنای خالی بودن از آفت ها و عیب های ظاهری و باطنی می آید و یکی از آداب مهم اسلامی هنگام ملاقات، سلام کردن به یکدیگر می باشد که جوابش واجب است و ثواب های زیادی برای آن ذکر شده است که با این عمل سلام کننده، شخص مقابل خود را در امنیت از رسیدن بدی و عیب از جانب خود قرار می دهد یا او را به خالی بودن از عیب و بدی می ستاید، و یا امنیت خدا را برای او طلب می نماید،و لذا مستحب است جواب دهنده سلام،جمله ورحمةالله و برکاته را نیز اضافه کند البته اگر قرآن کریم بهترین نوع پیش کشی و تحیت را سلام دانسته و می فرماید:

«فاذا دخلتم بیوتا فسلموا علی انفسکم تحیة من عندالله»سوره نور/61

«و هنگامی که وارد خانه ای شدید پس بر خویش(اهل خانه)سلام کنید، (این)تحیتی است از جانب خداوند.

و تحیت بهشتیان به یکدیگر یا تحیت خداوند یا ملائکه به ایشان نیز سلام است، لذا خداوند به پیامبر و مومنین به سلام کردن بر یگدیگر امر می نماید.

لفظ سلام چون مصدر باب تفعیل است و این باب گاهی به صورت متعدی استعمال می شود به معنای تسلیم کردن نیز می آید، و به این معنا از اسامی حق تعالی می باشد:  هو الله…السلام: او خدایی است که از هر عیب و نقصی منزه است، که اگر مبرا بودن ذاتش از هر عیب و نقصی مقصود باشد، این صفت از صفات رذیله است، و اگر مبرا بودن فعلش از شر و عیب و نقص مقصود باشد از صفات فعلیه می شود، پس با توجه به این معانی مقصود از سلام در این زیارت ها،می تواند سلام خداوند باشد و هم زایر.

ادامه دارد

تعجیل در فرج آقا صلوات